Café latte

Het verhaal

Op een plein in de binnenstad staat het café: de Zoete inval. Het is er ook een zoete inval. Het is er altijd druk, alles mag, er worden schilderijen geëxposeerd en men schenkt er de beste Italiaanse koffie. Met name de Café Latte is heel beroemd.
Niet iedereen is blij met dit café. William, de eigenaar van de pub ernaast, is jaloers, de buren klagen over geluidsoverlast en de wijkagente heeft het er druk mee.
Het café krijgt nog meer bekendheid wanneer één van de schilderijen verkocht wordt voor maar liefst 10.000 euro. Dit haalt zelfs de krant.
Maar op een avond maakt de Zoete inval het te bont en moet het café sluiten vanwege geluidsoverlast, gebrek aan hygiëne, vandalisme en diefstal.
De nieuwe eigenaresse, een Française heeft heel andere plannen met het café. Zullen de gasten nu nog wel blijven komen?

Klik op de icoon voor een liedfragment.

Achterliggende gedachte
Café Late is geïnspireerd op de verandering in de samenleving. Alles moet volgens de regels en zo niet dan krijg je een boete. En het betuttelende vingertje van de overheid is er overal in merkbaar. Soms vraag je je af “Waar is de gezelligheid van vroeger?” Deze musical is geschreven voor 31 acteurs. Met dubbelrollen minimaal 24, met bijrollen tot 45 acteurs. Een aantal rollen kunnen door meisjes of jongens gespeeld worden. Er zitten 13 populaire liedjes in. Het heeft een vast decor en de uitvoering duurt ongeveer 1:45 uur.

Tijden veranderen. Het leven wordt steeds meer aan regels gebonden. Op het werk moet je rekening houden met hygiëne en veiligheidsvoorschriften. Bovendien is het heden ten dage niet makkelijk meer om het hoofd financieel boven water te houden. Dit merk je bijvoorbeeld in de horeca, maar ook in het onderwijs. Daarbij komt dat de school ook op prestatie afgerekend wordt.
Hoe anders was dat niet vroeger? Toen ging je met je klas knutselen, muziek maken, naar buiten om een spel te spelen. Nu kan dit alleen als het voldoet aan de leerdoelen.
Elke verandering brengt weerstand met zich mee, maar uiteindelijk vouwen mensen toch weer de handen ineen. Zo komen krachten weer naar boven drijven en komt de werkinzet en gezelligheid weer terug.